Το Ταξίδι μου στη Μάθηση

Θα σας πω μία ιστορία… Όταν ήμουν μικρή ήμουν πάρα πολύ φιλόδοξη. Η φιλοδοξία μου επικεντρωνόταν στο να είμαι πάντα πρώτη στο σχολείο, στο φροντιστήριο. Οι καλοί βαθμοί δεν μου έφταναν. Ήθελα το τέλειο, το άριστα. Και έτσι ήμουν πάντα απουσιολόγος! Όμως το παράδοξο ήταν ότι δεν μου άρεσε το διάβασμα. Το έκανα γιατί έπρεπε, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να είμαι πάντα πρώτη. Τέλειωσα λοιπόν το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο και πέρασα στο Πανεπιστήμιο και με καλή σειρά (όχι όμως πρώτη!!!). Εκεί τα στάνταρτ μου μειώθηκαν. Ήθελα να είμαι καλή φοιτήτρια, να περνάω τα μαθήματά μου, να ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις της σχολής μου. Κι έτσι έγινε. Τελείωσα στα 5 χρόνια (η διάρκεια των σπουδών στη Γεωπονική Σχολή είναι 5 χρόνια) και μόλις ορκίστηκα είπα: «τέλος το διάβασμα! Επιτέλους! Τώρα θα δουλέψω». Εσύ ήσουν που το έλεγες;

Αρχικά δούλεψα στο πανεπιστήμιο, σε ερευνητικά προγράμματα και στη συνέχεια στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας και σε πολλά πολλά άλλα projects. (Μάλλον θα καταλάβατε που θέλω να καταλήξω!). Σ’ αυτές τις θέσεις λοιπόν έπρεπε συνέχεια να διαβάζω, να ενημερώνομαι, να γράφω papers, να εκπονώ και να παρακολουθώ έργα… Αισθάνθηκα ότι έπεσα σε μια παγίδα από τη μία αλλά από την άλλη έβλεπα ότι αυτό με «έτρεφε». Η φιλοδοξία είχε μετατραπεί απλά σε μία τελειομανία. Να κάνω πολύ σωστά τη δουλειά μου και αυτό φυσικά απαιτούσε μελέτη.  Το περίεργο ήταν ότι είχε αρχίσει να μου αρέσει η διαδικασία της μελέτης, του διαβάσματος. Και τότε έκατσα και έψαξα τους λόγους… Ενώ ήμουν ένα άτομο που είχε «ορκιστεί» ότι δεν θα ξαναδιαβάσει, δεν θα ξαναδώσει εξετάσεις… το διάβασμα με τραβούσε σαν «μαγνήτης».Παράλληλα άρχισα να λειτουργώ και ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων και προσπαθούσα να βρω τρόπους να κάνω το μάθημα πιο ενδιαφέρον για τους μαθητές μου. Και τότε ανακάλυψα ότι αυτό το διάβασμα, σε επίπεδο δουλειάς, προσωπικής εξέλιξης αλλά και «προσφοράς μάθησης» ήταν πολύ διαφορετικό. Τα κίνητρα ήταν διαφορετικά, ο τρόπος που γινόταν διαφορετικός.

Και έτσι από τότε μέχρι και σήμερα, μετά από 17 χρόνια, όχι απλώς δεν έχω σταματήσει να διαβάζω αλλά έχω δώσει και δίνω εξετάσεις, κάθομαι στα θρανία (και σε πραγματικά αλλά και σε virtual) και έχω φτάσει να διαβάζω μέχρι και 10 βιβλία την εβδομάδα (εκτός από άρθρα, papers κ.ά.). Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία του lifelong learning και των συνεχώς αυξανόμενων επαγγελματικών αλλά και προσωπικών απαιτήσεων αναγκάστηκα να ψάξω για να βρω έναν τρόπο που θα με «διευκόλυνε» στο διάβασμά μου, στη διαδικασία της μάθησης. Και αυτός ήταν η επιταχυνόμενη μάθηση. Όμως τα μοντέλα που «κυκλοφορούσαν» δεν μου «έκαναν». Οπότε κατάφερα να βρω το προσωπικό μου στυλ μάθησης και μέσα από αυτό να καταλήξουμε να δομήσουμε, σε συνεργασία με ένα καλό φίλο και συνεργάτη, το Γιώργο Κυριακίδη, ένας άνθρωπος που είναι «αφιερωμένος» στο lifelong learning, ένα μοντέλο, το οποίο μπορεί να το εφαρμόσει ο καθένας και να βρει το δρόμο του σ’ αυτό το συνεχές ταξίδι στη μάθηση που απαιτείται να ακολουθούν πλέον όλοι οι άνθρωποι ανά τον κόσμο για να καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις. Πάνω απ’ όλα ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και πρέπει να μάθουμε πώς να αλληλεπιδρούμε με τον όγκο των πληροφοριών που ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά.

Στην πορεία «ανακάλυψης» του προσωπικού μου τρόπου μάθησης το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να βρω τις διαφορές μεταξύ του «παραδοσιακού» τρόπου μάθησης και του «νέου» τρόπου που εφάρμοζα. Σας τις παραθέτω:

Παραδοσιακός Τρόπος Μάθησης	Νέος Τρόπος Μάθησης
Αυστηρός-Δύσκαμπτος	Ευέλικτος
Συμπεριφορικός	Ανθρωποκεντρικός
Λεκτικός	Πολύ-αισθητηριακός
Νοητικός	Νοητικός-Συναισθηματικός-Σωματικός
Μονοδιάστατος	Πολυδιάστατος
Ανταγωνιστικός	Συνεργατικός
Βασίζεται στο χρόνο	Βασίζεται στο αποτέλεσμα
Βασίζεται στο εκπαιδευτικό υλικό	Βασίζεται στις δραστηριότητες

 Μπείτε στον κόπο να βρείτε το προσωπικό σας μονοπάτι στη μάθηση! Πραγματικά δεν θα χάσετε! Ακόμα και εσείς που «μισείτε» το διάβασμα θα το δείτε με άλλο μάτι και η μάθηση τελικά θα σας κερδίσει!!!

 Δήμητρα  Ζερβάκη, ΕΜΒΑ, PMP, TTT

Πηγή φωτογραφίας: http://onlinelearningtips.com